Tο οικολογικό λεγόμενο πρόβλημα είναι οργανικό γέννημα συγκεκριμένου
πολιτισμού, δηλαδή γενικευμένου τρόπου του βίου: του καταναλωτικού
τρόπου. Καταναλωτισμός δεν σημαίνει απλώς βουλιμική συμπεριφορά, αλλά
«στάση» ζωής. Ο άνθρωπος της καταναλωτικής «στάσης» ταυτίζει τη ζωή με
την ανάγκη και απαίτηση ιδιοποίησης, κατοχής, κυριαρχίας. Δεν ξέρει να
κοινωνεί, να μοιράζεται, δεν υποπτεύεται τη χαρά της αυθυπέρβασης, της
αυτοπροσφοράς, την ερωτική ανιδιοτέλεια.
Ο
καταναλωτισμός είναι έκφανση και συνέπεια του ατομοκεντρισμού. Ευρύτερη
έννοια ο ατομοκεντρισμός, σημαίνει ότι κέντρο της ζωής γίνεται το
άτομο, όχι η χαρά των σχέσεων κοινωνίας – η κατασφάλιση του εγώ, όχι η
διακινδύνευση της αυτοπροσφοράς. Προϊόν του ατομοκεντρισμού, πριν και
από τον καταναλωτισμό, η απόλυτη και αυτονόητη προτεραιότητα των
δικαιωμάτων του ατόμου.